'Đến tuổi 38, chị sếp cũ của tôi mới thoát khỏi cảnh nuôi em trai, vật vã tìm kiếm hạnh phúc muộn'.
Cứ nghĩ sau 5 năm Sa Pa giờ đã thay đổi, nhưng tôi sớm vỡ mộng vì những đứa trẻ vẫn đeo bám du khách với độ lì tăng cao.
Lái xe ở nước ngoài, tôi nhận ra đếm giây trên đèn giao thông và đi chậm khi thấy đèn vàng là nguyên nhân gây tắc đường ở Việt Nam.
Chồng ung thư, tôi vẫn cố vay lãi để giúp mẹ trả nợ, nhưng bà lại xúi tôi bỏ chồng, đi lấy đại gia để mang tiền về cho mẹ.
Lao vào yêu một cách mù quáng với thanh niên làm phụ xe buýt rồi có thai ngoài ý muốn, con gái nghỉ học, đòi bố mẹ phải cho cưới.
Con tôi chỉ cần một chiếc điện thoại thông minh kết nối mạng và một cái điều hòa, là có thể sống trong bốn bức tường suốt kỳ nghỉ hè.
Sang Nhật, thấy ôtô phóng nhanh qua giao lộ khi đèn vàng, tôi thắc mắc sao người dân của đất nước nổi tiếng ý thức, kỷ luật lại làm thế?
Dù có làm di chúc rõ ràng từ trước, nhưng để nhận thừa kế, tôi phải trải qua một quá trình dài, làm nhiều giấy tờ, thủ tục.
Năm xưa, vì tự ti hoàn cảnh nghèo, tôi đã đánh mất hạnh phúc.
Mang tiếng ở khu đất vàng, nhưng nhiều gia đình phải chen nhau sống vì diện tích nhà quá bé.
'Hồi học đại học, các bạn Mỹ còn cười vì tôi không biết đến các dụng cụ trong phòng thí nghiệm là gì'.
Đang liên hoan chia tay đời học sinh, bạn bảo tôi đưa chìa khóa xe để chạy đi mua đồ.
'Tôi có nhiều bạn bè Tây, những quán người Việt thấy ngon họ không thấy ngon, còn những quán họ thấy ngon thì tôi thấy không ngon chút nào'.
Tranh thủ bác cả và bố tôi sống xa quê, chú út âm thầm làm giấy tờ, sang tên hết nhà đất của bố mẹ cho mình rồi độc chiếm.
Nhiều họ dân chỗ tôi bày bàn ghế lấn chiếm đường đi để tổ chức ăn nhậu, karaoke ầm ĩ đến tận khuya.
Tôi lấy làm lạ vì sếp không mua nhà, mua ôtô, mà chỉ ở thuê hoặc nhà công vụ, dù mức lương dành cho người nước ngoài rất cao.
Chứng kiến 'Ngã Tư Khổ', từng là nỗi ám ảnh suốt thời sinh viên của mình, thay da đổi thịt, tôi lại buồn cho dòng sông Tô Lịch đen kịt.
Cái cảm giác lái ôtô, đỗ trước cửa quán nhậu, có nhân viên ra mở cửa xe, rồi hiên ngang đi vào bên trong, khiến tôi thấy rất oai.
Tới gần giao lộ đèn bất ngờ chuyển vàng, nếu phanh gấp thì bị xe phía sau tông, còn nhấn ga vọt qua lại dễ đâm phải xe khác hướng.
Con nhỏ tuổi bị bệnh, nhiều người chủ quan chữa 'theo truyền miệng hơn là tin tưởng bác sĩ'.
Tôi tham khảo giá đất và giá xây dựng, cộng thêm yếu tố liên quan để đánh giá.
Với tôi Messi là một nghệ sĩ siêu sao trên sân cỏ, nhưng Ronaldo truyền nhiều cảm hứng hơn.
Vợ chồng đứa cháu bạn học với con trai tôi vừa tan vỡ hôn nhân sau 13 năm níu kéo chỉ vì sự ích kỷ của hai người mẹ.
'No pain, no gain' nên suốt 10 năm đầu đi làm, tôi không dám nghỉ một ngày nào để đi du lịch, đến giờ 50 tuổi không lo thất nghiệp.
Một mặt tôi sợ mình vô tình phạm pháp, mặt khác sợ nếu vợ dắt đàn ông khác về nhà lúc tôi đi vắng, gia đình sẽ đổ vỡ.
Từ ngày cấm tuyệt đối nồng độ cồn với lái xe, tôi chẳng còn thấy cảnh người ta ép nhau uống bia, rượu mỗi khi đi ăn hàng.
Sinh năm 1930, lên năm tuổi, ông bà nội mất, bố tôi được người họ hàng mang về miền Nam nuôi.
Nếu ngày ấy, hai người em trai của mẹ không tranh giành, chiếm đất, đồng lòng phân lô chuyển đổi lên thổ cư, thì giờ ai cũng được viên mãn.
Bồ Đào Nha không ảnh hưởng đáng kể sau trận thua Gruzia, tại sao Ronaldo phải vùng vằng, đá chai nước?