'Học sinh Việt giải Toán rất giỏi, cuối cùng vẫn phải đi làm thuê cho mấy anh Tây học dốt nhưng hơn hẳn về tư duy'.
'Tôi vẫn dùng chiếc điện thoại Androi cũ, nhưng cả gia đình sống ở chung cư cao cấp, đi xe BMW, hàng năm đi du lịch từ Á sang Âu'.
Trước cổng trường mà họ phì phèo thuốc lá, cầm chìa khóa với đầu nhọn đi ngay tầm mắt các em nhỏ.
Ban đầu chỉ là những trận liêng, ba cây, rồi tôi biết đến cờ bạc online. Suốt 5 năm qua, không một ngày nào mà tôi không đánh bạc.
Nhiều người chê tôi lỗi thời vì 'năm 2024 rồi vẫn còn dùng iPhone 13'. Tôi chỉ cười mỉm vì mình U40 đã sắm đủ cả xe hơi, nhà phố.
Người thực dụng đương nhiên không đổi, với người 'phông bạt' thì iPhone 16 cũng như 15.
Vứt ra sang nhà, mở loa hát karaoke inh ỏi, thả chó cắn khách thuê trọ của tôi... người hàng xóm liên tục bày đủ trò chơi khăm.
Các độc giả thảo luận và nêu quan điểm rằng đọc sách cũng là loại hình giải trí, mặc định đọc nhiều phải kiếm tiền giỏi là lỗi tư duy.
'Bây giờ người ta mua online hết rồi' khiến tôi bán mãi mà không hết hàng, trong khi quần áo đã lỗi thời.
Tôi có nhà, đất ba mẹ cho, nhưng luôn giữ một nguyên tắc là không bao giờ nhòm ngó đến tài sản thừa kế, làm bao nhiêu tiêu bấy nhiêu.
Ba mẹ, tôi và con chó nhỏ nằm vắt vẻo trên thanh xà nhà suốt gần ba ngày, nhìn trời, nước mênh mông và chờ đợi được giải cứu.
Độc giả thảo luận về giá trị của sách vở khi một anh chồng tốn nhiều tiền mua, nhưng không kiếm được nhiều tiền.
Tôi không thích làm sếp nên không cạnh tranh, chẳng hiểu sao bạn gắt gỏng, xa cách với mình.
Mọi người xúi tôi: 'Làm kỹ thuật nhức đầu mà lời lãi chẳng tới đâu, sao không về anh chị mở cho cái cửa hàng kinh doanh cho nhẹ đầu'.
99% sách anh tôi mua về để trưng bày cho đẹp, chị dâu thì bực tức suýt khóc.
Phát hiện phần cơm nắm vẫn còn nguyên lớp nilon được nhân viên quay trong lò vi sóng 'theo đúng quy trình', tôi nhất quyết không nhận và bỏ đi.
Các độc giả kể việc bản thân mất thời gian, sức khỏe và kết nối xã hội khi nhà cách công ty vài chục km.
Ngày xưa cha mẹ khó khăn mà vẫn phấn đấu học hành, giờ mới có nhà, có xe, thì con trẻ ngày nay cuộc sống đủ đầy càng phải học.
Vợ có tính 'đứng núi này, trông núi nọ' sẽ luôn không hài lòng với chồng, vì họ luôn tìm được một đối tượng khác cao hơn để so sánh.
Vợ chồng tôi mất tầm 2h30 cho việc di chuyển để đến văn phòng làm việc mỗi ngày.
Học đại học ra làm thợ xây, nghe thì chẳng hơn gì người không học, nhưng ngoài tay nghề, họ còn có tư duy tầm cao, làm đâu chắc đó.
Chồng lương cao nên lo các khoản lớn, tôi lương thấp nên lo những khoản nhỏ, đâu nhất thiết cứ phải tiền quy về một mối mới là hạnh phúc.
Chỉ tiêu tôi giao cho các con rất đơn giản: học làm sao để không bị ở lại lớp và không để thầy cô la rầy quá nhiều là được.
Tôi hỏi vậy chồng mỗi tháng đưa 50 triệu nhưng ăn nhậu bê tha có chịu không, thì cô vợ không trả lời được.
Chi phí học đại học ngày càng đắt đỏ, trong khi bằng đại học cũng không còn là 'bảo hiểm' cho sự nghiệp ổn định với Gen Z chúng tôi.
Với tôi, vợ chẳng học qua lớp quản lý tài chính nào, nên chẳng cớ gì nghĩ mình giữ tiền giỏi hơn chồng cả, ai cũng như ai mà thôi.
Cho bạn thân vay tiền không một chút mảy may suy nghĩ, tin tưởng đến mức chẳng giao hẹn bao giờ trả nợ, tôi mất luôn cả tiền lẫn bạn.
Quê tôi có xe tốc hành chạy lên Sài Gòn mỗi ngày, nếu về sống và đi làm bằng cách này, mỗi ngày tôi có thể ăn cơm mẹ nấu.
Dè sẻn, tích góp cả đời để có hai căn nhà, bốn mảnh đất cho con thừa kế, giờ bố mẹ tôi muốn đi chơi cũng chẳng còn đủ sức.