Hơn 15 năm lăn lóc ở các công ty nước ngoài, tiếng Anh cho tôi lương cao và cả cơ hội đưa cả gia đình định cư ở châu Âu.
Người phụ nữ lái ôtô cố tình dừng xe giữa đường để chặn đầu khiến tôi rất bực, sẵn sàng xuống xe để làm cho ra nhẽ.
Tôi khuyên các nhân viên của mình không nên mọi giá để mua được nhà, thay vào đó tập trung làm việc, đầu tư cho bản thân khi còn trẻ.
Tôi luôn chủ động nhường cho những kẻ chạy ẩu, vì biết xung đột xảy ra, mình không hung hăng lại họ.
Ăn hàng mỗi khi đến lượt tôi trả tiền hẹn hò, nhưng tới phiên mình trả anh lại rủ tôi về nhà tự nấu nướng, nhờ mua hộ đủ thứ.
Lương không cao, cứ hết giờ là đứng dậy ra về, trình độ làng nhàng, tích lũy kinh nghiệm thấp... lấy gì để bảo đảm một công việc tuổi 40?
Bạn tôi về quê bán cà phê pha máy, không cạnh tranh lại vì nhiều người quen uống cà phê 8 nghìn một ly, có "màu đen đậm đà"
Mấy ngày gần đây, đi đến đâu tôi cũng nghe mọi người hỏi nhau đã đi trải nghiệm tàu điện tuyến Metro Nhổn - Cầu Giấy chưa?
Ngoại ngữ và tin học như áo với quần, nếu chỉ ở nhà thì mặc hay không chẳng quan trọng, nhưng bạn có muốn ra ngoài mà trần như nhộng?
Uống năm lon bia lúc 12h, đến 19h đo lại, nồng độ cồn của tôi đã về mức 0, hoàn toàn tỉnh táo, lái xe chẳng lo bị phạt.
Có thời gian hẹn hò, kinh tế vững, nghề nghiệp ổn, vì sao chàng trai vẫn không chịu kết hôn?
Buổi sáng hổ báo, buổi chiều lên phường.
Tôi chỉ thấy tai hại khi thí sinh rớt tốt nghiệp. Điều khác, cần thống kê số trúng tuyển sớm có điểm số thế nào trong kỳ thi vừa qua.
Doanh nghiệp luôn đòi hỏi sinh viên ra trường phải vững vàng kiến thức, thành thạo nghiệp vụ, nhưng chính họ lại chẳng có tâm với sinh viên thực tập.
Một phụ nữ có chồng là giảng viên đại học than khổ với một chị có chồng làm nghề chạy xích lô.
Công tác chuẩn bị và tổ chức một kỳ Olympic thật sự rất kỳ công. Với tiềm lực của mình, nước Pháp cũng chẳng tránh khỏi những thiếu sót.
Mang tiếng chia nhóm làm tiểu luận, nhưng người kêu bận không làm được, người làm cho có, một mình bạn tôi phải cắn răng làm hết phần người khác.
Chỉ sau năm học đầu tiên, tôi ngỡ ngàng nhận tin sinh viên của mình đã bỏ ngang để đi xuất khẩu lao động Đài Loan.
Nhiều trường THPT làm đẹp học bạ cho học sinh để dễ trúng tuyển đại học top đầu, khiến các em ảo tưởng, rồi vỡ mộng chỉ sau một năm.
Viên đá không có tội, vấn đề là vỉa vè dành cho người đi bộ, nay xe máy, ôtô lao hết cả lên thì kim cương cũng chẳng chịu nổi.
'Một dĩa cơm tấm 40.000 đồng cũng đủ cho trẻ mầm non ăn cả ngày không hết, nên không thể chấp nhận tiền ăn 50.000 đồng chỉ có mì tôm'.
Đất huyện cách trung tâm Hà Nội 20 km, chưa có một điểm nhấn nào, nhưng giá cao hơn là đất trung tâm TP HCM, sao nhiều người vẫn mua?
Hầu hết các quốc gia phát triển mà chúng tôi từng đi qua, xe điện ngày càng trở nên phổ biến.
Cậu bé có thể nghe hiểu nội dung video mà không cần vietsub, còn tôi thuộc từ vựng khá nhiều lại không làm được.
Năm 1998, tôi lên Hà Nội học, đã nghe nói BĐS giá ảo, bong bóng, bây giờ vẫn thế. Vậy đâu mới là giá thật?
Sau khi sang quán, người chủ mới thắc mắc vì sao tình hình kinh doanh của quán trượt dốc dần.
Người lớn xóm tôi đi làm về nhà phải chịu tiếng ồn, người già không ngủ được, trẻ con không cách nào học bài được.
Thay vì phát tiếng chim cắt, diều hâu, tôi dự định nuôi bồ câu.
'Kiến thức còn chưa nắm đủ và đúng, nhưng các sinh viên cũng chẳng tuân thủ các quy tắc văn phòng, kết thúc kỳ thực tập là cắt liên lạc'.